ΙΔΕΟπολις

ΚΕΙΜΕΝΟ 1 Εργοστάσιο επιθυμιών 1.   Ο 20ός αιώνας, με τον πολλαπλασιασμό των τεχνολογικών μέσων γνώρισε όχι μόνο την έκρηξη της διαφήμισης αλλά επίσης και την εκλέπτυνσή της. Η φιλοδοξία χειραγώγησης των πνευμάτων έφτασε στο επίπεδο σχεδόν μιας επιστήμης. Οι τεχνικές της πειθούς δεν έπαψαν να γίνονται πιο εκλεπτυσμένες, για να παραμερίσουν την περιφρόνησή μας και να εντυπώσουν στο μυαλό μας ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα. 2.   Πώς προχωρεί λοιπόν η διαφήμιση για να φτάσει σ’ εμάς; Επειδή η διαφήμιση θέλει να είναι η τέχνη της πειθούς , το κάθε μήνυμά της είναι πολύ επεξεργασμένο. Πριν από τη μετάδοσή της, μια διαφήμιση υποβάλλεται σε επιστημονικές δοκιμασίες, με τις οποίες μπορούμε να καθορίσουμε στατιστικά τις αντιδράσεις του δέκτη, αυτό που είδε πρώτα και αυτό που τού ξέφυγε. Όλα αυτά προκύπτουν από συνεργασία ειδικών που ανήκουν σε διαφορετικές επιστήμες: κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, σημειολόγοι, γλωσσολόγοι, γραφίστες, διακοσμητές. 3.   Η διαφήμιση υπόσχεται πάντα το ί

­ Το παρακάτω κείμενο υπό μορφή ομιλίας θα μπορούσε να αποτελεί εισήγηση σε μια μελλοντική ημερίδα σχετική με την αναγκαιότητα της κριτικής σκέψης του ανθρώπου ως αντίδοτο – άμυνα απέναντι στους μηχανισμούς της διαφήμισης και στο κυρίαρχο πνεύμα του καταναλωτισμού της εποχής μας. Αφορμή και αφόρμηση αυτού του κειμένου οι θέσεις των Ε. Παπανούτσου , του Μαρξ, του Έριχ Φρομ και του Α. Τερζάκη .   α. «Τι ωφέλεια έχω που με αναγνωρίζει το Σύνταγμα της χώρας μου ελεύθερο πολίτη ή ο νόμος κατοχυρώνει με βαρειές κυρώσεις τα ατομικά μου δικαιώματα, όταν είμαι υποδουλωμένος σε αμέτρητες ανάγκες και δεν μπορώ να απαλλαγώ από τον κλοιό τους;» .(Ε. Παπανούτσος) β. «Η παραγωγή υπερβολικού αριθμού χρήσιμων πραγμάτων καταλήγει στη δημιουργία υπερβολικού αριθμού άχρηστων ανθρώπων» .(Μαρξ) γ. «…ο άνθρωπος έχει μεταβληθεί σε homo consumens . Είναι άπληστος, παθητικός και προσπαθεί να εξισορροπήσει το εσωτερικό του κενό με μια συνεχή και αυξανόμενη κατανάλωση» .(Έριχ Φρομ) δ. «Να γίνε