ΙΔΕΟπολις

            «Δια μεν γαρ τους των ιδίων επιμελουμένους ουδέν αι πόλεις μείζους καθίστανται, δια δε τους των κοινών μεγάλαι γίγνονται» (Ανδοκίδης).             Θα ήταν παρήγορο το γεγονός αν το πλήθος των υποψηφίων στις τελευταίες ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές - τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο - γνώριζε ή συμφωνούσε με την άποψη του Ανδοκίδη (Αθηναίος ρήτορας, πολιτικός και λογογράφος). Το μεγάλο πλήθος των υποψηφίων με παρακίνησε να ερμηνεύσω τα αίτια αυτής της προθυμίας ή επιθυμίας για συμμετοχή στη διαχείριση των κοινών.             Επειδή το θέμα δεν ανήκει μόνο στην αρμοδιότητα των πολιτικών αναλυτών αλλά χρειάζεται και την αρωγή των ψυχολόγων , υποχρεώθηκα να ανατρέξω στον αγαπημένο μου φάκελο «εκλεκτά κείμενα» για να ερμηνεύσω την επιθυμία των ανθρώπων για την εξουσία . Στο φάκελο αυτό βρέθηκε ένα κείμενο (Βήμα 2-2-1992) του Τσέχου προέδρου, Βάτσλαβ Χάβελ με τίτλο «ο πειρασμός της εξουσίας».             Πρόκειται για ένα κεί

            Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι από τη φύση της πολυδιάστατη. Εκείνο, όμως, που την ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα δημιουργήματα της φύσης είναι η Λογική και η ελεύθερη Βούληση . Τα ποιοτικά και μοναδικά αυτά χαρακτηριστικά του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου αποτέλεσαν – ούν την αναγκαία προϋπόθεση για την ολοκλήρωση του ανθρώπινου όντος αλλά και του πολιτισμού. Τα παραπάνω στοιχεία (Λογική και Ελεύθερη Βούληση) εξασφαλίζονται και ανθοφορούν μόνο σε εκείνο το πολίτευμα που αναδεικνύει τον άνθρωπο σε υπέρτατη αξία – αυταξία, δηλαδή τη δ η μ ο κ ρ α τ ί α .             Κι αυτό συμβαίνει γιατί η δημοκρατία ευδοκιμεί αλλά και τροφοδοτεί τη διαφωνία και την ανεκτικότητα που αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της σκέψης και της ελευθερίας σε όλες τις εκφράσεις της.             Αρχικά η διαφωνία λειτουργεί ως τροφοδοτικός μηχανισμός της ανθρώπινης σκέψης. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος εμπλουτίζεται πνευματικά μόνο από την προβολή της αντίθετης άποψης. Η συμφωνία τυφλώνει το

                «Οι εξισώσεις είναι περισσότερο ενδιαφέρουσες για μένα. Η πολιτική είναι για το παρόν, ενώ οι εξισώσεις είναι για την αιωνιότητα» (Αϊνστάιν).             Η παραπάνω διαπίστωση του Αϊνστάιν συνιστά το πιο δυνατό επιχείρημα όλων εκείνων που καθημερινά απαξιώνουν την πολιτική και μέμφονται τους πολιτικούς για την εικόνα του σύγχρονου κόσμου. Οι αιτιάσεις για την πολιτική και τους φορείς της έχουν κάποια βάση (αιτιολογία), αλλά όχι και δικαιολογία. Κι αυτό γιατί η πολιτική είναι συνυφασμένη με τη φύση του ανθρώπου και ανευρίσκεται και στις τρεις διαστάσεις του χρόνου (Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον). Άνθρωπος …. πολιτικόν ζώον             Από την εμβληματική φράση του Αριστοτέλη «ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον» έως την επισήμανση του Τόμας Μαν «Στις μέρες μας ο προορισμός του ανθρώπου εκφράζει το νόημά του με πολιτικούς όρους» η πολιτική επιστήμη διερευνά την αρχή της Πολιτικής αλλά και το βαθύτερο περιεχόμενό της. Γιατί η πολιτική εξακολουθεί από παλιά (νο

            «Εκεί που συλλογίζεσαι Ποιος είσαι και τι έκανες / πόσο ανοίχτηκες στους άλλους για να σε δεχτούν / πόσο επιδείχτηκες στο κοινό για να τους αρέσεις /…..πόσο αντέδρασες……. αυτοί που έλεγαν ότι μάχονται για τους φτωχούς / όταν άκουγες να  δημιουργούν υπέρ των αδικημένων /…πόσο ενίσχυσες αυτούς που τους προσφέρθηκες να σε δυναστεύουν…» (Τίτος Πατρίκιος, «Σε βρίσκει η ποίηση»).             Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση έρχονται σε αντιπαράθεση η αλήθεια με το ψεύδος, το επιχείρημα με το σύνθημα , ο λαϊκισμός με τη λαϊκότητα, η δημαγωγία με την πειθώ , ο άνθρωπος - πολίτης με τον άνθρωπο – ιδιώτη, ο Λόγος με την Εικόνα και τέλος ο ρεαλισμός με την ουτοπία. Τα ζεύγη αυτά των αντιθέσεων αισθητοποιούν το επίπεδο - υγεία της δημοκρατίας , αλλά δοκιμάζουν και τις αντοχές της. Η Δημοκρατία της Κρίσης               Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος στη «δημοκρατία της κρίσης» να επιπλέουν και να κυριαρχούν οι δημοκόποι, οι κόλακες, οι καιροσκόποι και οι έμποροι ονείρων. Οι άλλο

           Ψαρά … Μία πέτρινη και βραχώδης κουκίδα στο βαθύ μπλέ του Αιγαίου. Ένα νησί που το συντροφεύει μια ιστορία με αγώνα και θυσίες για την Ελευθερία, την Τιμή και την Αξιοπρέπεια . Ένα νησί που δίδαξε σε όλον τον κόσμο τα όρια του ανθρώπου αλλά και το χρέος προς την ελευθερία της πατρίδας.          Άνθρωποι φτωχοί, αλλά πλούσιοι σε αξίες και ιδανικά δίδαξαν , ενέπνευσαν και έδωσαν περιεχόμενο σε αφηρημένες έννοιες, όπως: Ελευθερία, Ηρωϊσμός , Θέληση και Αγάπη για την Πατρίδα .          Έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και εισέπραξαν τον παγκόσμιο έπαινο και θαυμασμό . Φόβισαν τους εχθρούς της ελευθερίας και γιγάντωσαν τη θέληση εκείνων που αποφάσισαν να «πεθάνουν ελεύθεροι παρά να ζουν δούλοι» .          Η ιστορία του νησιού είναι συνώνυμη με την «ολόμαυρη ράχη», όχι μόνο ως τουριστικός τόπος ή διαδρομή αλλά και με τη θυσία των ηρωϊκών Ψαριανών (20/6/1824). Σε αυτή τη ράχη καταγράφηκε η βαρβαρότητα των κατακτητών αλλά και η γενναιότητα