ΙΔΕΟπολις

α. «Ουδ’ άρα Λωτοφάγοι μήδον θ’ / ετάροισιν όλεθρον / ημετέροις, αλλά σφι δόσαν / λωτοίο πάσασθαι / των δ’ ος τις λωτοίο φάγοι / …αλλ’ αυτού βούλοντο μετ’ / ανδράσι Λωτοφάγοισι / λωτόν ερεπτόμενοι μενέμεν / νόστου τε λαθέσθαι» (Ομήρου Οδύσσεια, ι. 91-99). ­ β. «ίνα πάγχυ / λαθοίατο πατρίδος αίης / …αυτίκ’ έπειτα / ράβδω πεπληγυίαν κατά συφεοίσιν εέργνυ / οι δε συών μεν έχον κεφαλάς / φωνήν τε τρίχας τε / και δέμας, αυτάρ νους ήν / έμπεδος, ως το πάρος περ» (Ομήρου Οδύσσεια, κ. 235-240). ­ ­ Κάθε προσπάθεια ορισμού ή κατανόησης του φαινομένου της αλλοτρίωσης δεν προϋποθέτει μόνο την ανάγνωση των «ιερών τεράτων» της παγκόσμιας σκέψης, όπως του Ρουσσώ, του Hegel , του Μαρξ ή του Φρόϋντ αλλά και του Ομήρου και ιδιαίτερα της Οδύσσειας (αποσπάσματα α και β). Αυτό εξάλλου επιτάσσει και η διακειμενικότητα σύμφωνα με την οποία κάθε κείμενο συνομιλεί με άλλα κείμενα.   Μία γρήγορη και επιφανειακή ιχνηλάτηση της έννοιας αλλοτρίωση μάς αποκαλύπτει την απώλεια κάποιου ή κάποιων βασ

«Μισώ τον άνδρα τον διπλούν πεφυκότα, χρηστόν λόγοισι, πολέμιον δε τοις τρόποις» (Φωκυλίδης)               Ο άνθρωπος καθημερινά είναι υποχρεωμένος να συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους και να συνάπτει μαζί τους σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές, κοινωνικές. Στον απέναντι, στον «άλλο» αναζητά την ειλικρίνεια, την αλήθεια , την αυθεντικότητα, το πρόσωπο. Απεχθάνεται την υποκρισία , την προσποίηση, το ψέμα, το κίβδηλο και το προσωπείο . Ζητούμενο της επικοινωνίας και των ανθρώπινων επαφών η συνέπεια λόγων και έργων.             Η προσωπικότητα και το πρόσωπο του ανθρώπου επηρεάζουν καταλυτικά τόσο την επικοινωνία όσο και την ποιότητα των διαπροσωπικών και κοινωνικών σχέσεων . Κι αυτό γιατί σε αυτά συμπυκνώνονται τα βασικά στοιχεία ενός ανθρώπου και δημιουργούν το κατάλληλο πλαίσιο – κλίμα για την προσέγγιση ή την αποστροφή. Οι πράξεις και η συμπεριφορά αντανακλούν το βαθύτερο «είναι» του ανθρώπου και ως ένα βαθμό αποτυπώνοντ

«Δεν γεννιόμαστε και δεν ζούμε μόνο για τον ευατό μας. Η πατρίδα μας και οι φίλοι μας έχουν ένα μερίδιο από εμάς» (Κικέρων) Η πανδημία πέραν των άλλων αρνητικών που επέφερε (θάνατοι, οικονομική κρίση, φόβο...) συνοδεύτηκε κι από φαινόμενα που αναδεικνύουν τα αποθέματα ανθρώπινης αλληλεγγύης που υπάρχουν σε πολλούς συνανθρώπους μας. Παράλληλα με τις συμπεριφορές ανθρώπινης αλληλεγγύης εκδηλώθηκαν κι άλλες με τη μορφή δωρεών προς το Εθνικό σύστημα υγείας και σε άλλους τομείς – σχετικούς με τη δημόσια υγεία – του κράτους. Αναπόφευκτα οι συνειρμοί παραπέμπουν στο θεσμό των εθνικών ευεργεσιών και στο πάνθεον των εθνικών ευεργετών . Οι εθνικές ευεργεσίες και τα υποκείμενα αυτών προβάλλουν εμφαντικά την ποιότητα μιας κοινωνίας, τη διαλεκτική σχέση πολίτη – κράτους, και την “ευποιΐα” ως πατριωτικό χρέος. Πολίτης - Κράτος Οι κοινωνίες και το κράτος δεν αποτελούν ένα απλό άθροισμα ανθρώπων, κανόνων και θεσμών, αλλά οντότητες που διαποτίζονται από τη βούληση των επί μέρο