ΙΔΕΟπολις

    “Iδών δε τους όχλους εσπλαχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι και ερριμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα” (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον,Θ,36).        Έστω ότι προσπερνάς τις αμφισβητήσεις περί της Ιστορικότητας του Χριστού, έστω ότι αρνείσαι να δεχτείς τον τρόπο σύλληψης και Γέννησής του, έστω ότι παραβλέπεις τις διχογνωμίες για την Φύση του (άνθρωπος ή Θεός), όπως αυτές εκφράστηκαν από τον Μονοφυσιτισμό και τον Νεστοριανισμό, έστω ότι αδιαφορείς για τον σκεπτικισμό που εκφράζεται από κάποιους για την Ανάστασή του, έστω…              Όσα “έσ τω” και αν επιστρατεύσει κάποιος είναι πολύ δύσκολο-ιδιαίτερα τις ημέρες της Μ. Εβδομάδας- να μην σταθεί σε εκείνες τις περικοπές των ευαγγελιστών που με περισσή λιτότητα αλλά και σαφήνεια περιγράφουν την ανθρώπινη πλευρά του Χριστού στην πορεία του προς το “Εκούσιον Πάθος”. Μπροστά σε αυτές τις ανθρώπινες στιγμές του Ιησού όλοι μας “συμπάσχουμε” ανεξάρτητα από τη θέση μας απέν

  *Επ΄ ευκαιρία των 5 χρόνων λειτουργίας του (29/4/2019-29/4/2024)   Blog μου "ΙΔΕΟπολις"               Η αξιολόγηση ενός ανθρώπου και κατά συνέπεια του έργου του είναι συνάρτηση και των κριτηρίων αξιολόγησής του. Στον κατάλογο αυτών των κριτηρίων μπορεί συμπεριληφθεί, έστω κατά αδόκιμο και καταχρηστικό τρόπο, και η Ματαιοδοξία του ανθρώπου-υποκειμένου, του ανθρώπου-δημιουργού.                Κι αυτό γιατί το στοιχείο της Ματαιοδοξίας (μάταιος+δόξα)   κρύβει “ερμητικά κλειστά” όλα εκείνα τα στοιχεία της μεγάλης και της μικρής εικόνας του ανθρώπου που δεν διακρίνονται από τον κοινωνικό περίγυρο δια “γυμνού οφθαλμού”.                 Επειδή στην ματαιοδοξία εμφιλοχωρεί τόσο η υπεροψία και η περηφάνια όσο και ο εγγενής σε πολλούς ναρκισσισμός, τότε ο “άλλος”   άνθρωπος, ο διπλανός μας, ο συνάνθρωπός μας μπορεί να ανιχνεύσει πολλά στοιχεία από το εσώτερο Εγώ μας, όταν αυτό πλημμυρίζεται από το αίσθημα της μα