Νήσος ΛΕΙΨΟΙ: Ένα νησί χωρίς “Ελλείψεις”...

           *Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟπολις"

                     *Διακοπές στην "άλλη-άγνωστη" Ελλάδα

       Πώς θα νιώθατε αν γνωρίζατε πως στο νησί (αρχαία Ωγυγία) που κάνετε διακοπές έζησε τα ομηρικά χρόνια ο Οδυσσέας για επτά χρόνια μαζί με την Καλυψώ νοσταλγώντας την Ιθάκη και την Πηνελόπη;

          Πώς θα αντιδρούσατε αν βλέπατε την "Παναγία του Χάρου" (εικόνα) με την Παναγία να κρατά στην αγκαλιά της τον "Εσταυρωμένο Χριστό" και όχι το Θείον Βρέφος;
           Πώς θα ερμηνεύατε τις πολλές εκκλησίες στο νησί που "καθ' υπερβολήν" μερικοί λένε πως κάθε εκκλησία αντιστοιχεί σε μία οικογένεια;

                       

                Πώς (με ποια κριτήρια) θα επιλέγατε την παραλία για κολύμβηση στους Λειψούς, όταν αυτές ξεπερνούν σε αριθμό τις ημέρες των διακοπών σας και τα καθαρά- λαμπερά νερά τους βρίσκονται πιο πάνω από τις  προδιαγραφές σας;

         Τι θα σκεπτόσασταν αν διαβάζατε πως το μικρό αυτό νησί το πρωτοκατοίκησε ένας αρχαίος λαός, οι Κάρες και μετά οι Δωριείς, Ίωνες...

                            Η Ελλάδα παντού και πάντοτε 

          Ποια μπορεί να είναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί το σύμπλεγμα των 30 νησιών με την ονομασία "ΛΕΙΨΟΙ" ονομάστηκαν έτσι; Ποια σχέση μπορεί να έχουν με το ρήμα *Λείπω-λείψω; Ποια μπορεί να είναι η *έλλειψη; Γεωγραφική; Η ονομασία των ΛΕΙΨΩΝ ακολούθησε ιστορικά την παρακάτω γλωσσική διαδρομή: Λειψία, Λειψός, Λεψώ >>> ΛΕΙΨΟΙ

        Οι Λέξεις έχουν πάντα τη δική τους ιστορία και λένε ή κρύβουν μία αλήθεια. Κι αυτό γιατί τα ονόματα των πόλεων και των νησιών δεν ονοματίζουν μόνον, αλλά και "σημαίνουν".
        Ωστόσο κανείς ακόμη δεν γνωρίζει ποια είναι η "έλλειψη" των ΛΕΙΨΩΝ, αφού τόσο η Φύση όσο και τα έργα των ανθρώπων προίκισαν το νησί  με πολλά αγαθά.

        Στα "ανθρώπων έργα" αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις του ταξιδευτή-επισκέπτη  από την πρώτη στιγμή είναι η μαρίνα-παραλιμάνιος χώρος με την άνεση για πεζούς και οχήματα ή  σκάφη και η αισθητική του. Κατά τους θερινούς μήνες το λιμάνι και γενικότερα το νησί μοιάζει με πολιορκούμενη χώρα από ιδιωτικά πλοιάρια, σκάφη  και γιωτ που σιγά -σιγά διώχνουν τα ψαροκάικα και τις τράτες. Τα ιστιοφόρα με τα επιβλητικά ιστία-κατάρτια δημιουργούν μία εικόνα που παραπέμπει σε πυκνό δάσος δέντρων στη θάλασσα.
            Την ονειρική εικόνα του λιμανιού συμπληρώνουν τα πολύχρωμα φώτα από τις παρακείμενες ταβέρνες με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση τόσο από τις ταβέρνες όσο κι από τα ιστιοφόρα. Δυστυχώς αν και βρίσκεσαι σε ελληνικό νησί απουσιάζουν τα νησιώτικα τραγούδια.
          Εξίσου, όμως, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το εσωτερικό της χώρας, όπου δεσπόζει σε φυσικό ύψωμα η εκκλησία- μητρόπολη του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Στην εκκλησία φυλάσσεται η εικόνα  της "Παναγίας του Χάρου".

          Στα στενά δρομάκια και σε γραφικές γωνιές υπάρχουν πολλά cafe, εστιατόρια και καταστήματα με τοπικά είδη (σφουγγάρια, κεντητά... ). Ξεχωριστή θέση καταλαμβάνει ο ξυλόφουρνος Κρυστάλλη από το 1951 με τοπικά νόστιμα εδέσματα.
          Όσοι σχεδιάζετε διακοπές στους Λειψούς μην περιμένετε μαγικές παραλίες και  ξενοδοχειακά συγκροτήματα πολυτελείας. Εδώ στους Λειψούς όλα είναι απλά. Τα ύψη (βουνά) λείπουν. Κυριαρχούν οι λόφοι και οι λοφίσκοι με τις εκκλησούλες στην κορυφή ως βιγλάτορες της ιστορίας του νησιού.
         Όλα είναι σχεδιασμένα-από Φύση και ανθρώπους- να υπηρετήσουν τις ήσυχες διακοπές και την ήρεμη διαμονή. Οι αποστάσεις προς τις παραλίες είναι μικρές και ο χρόνος κυλά ήρεμα. Οι συνεχείς  εσοχές και εξοχές του εδάφους και οι πολλοί όρμοι και ορμίσκοι αποτελούν πρόκληση προς εξερεύνηση από τους απαιτητικούς περιπατητές και εξερευνητές.
          Στα αξιοσημείωτα των ΛΕΙΨΩΝ συγκαταλέγεται και το μεγάλο πλήθος των Ιταλών τουριστών κατά τους θερινούς μήνες. Το νησί Ιταλοκρατείται χωρίς τα υπόγεια τούνελ της Λέρου.

      Και όταν βρεθεί κάποιος σε έναν από  τους πολλούς λόφους και ακρωτήρια του νησιού και ατενίσει το απέραντο γαλάζιο πέλαγος, τότε ίσως να συλλάβει τη μορφή του Οδυσσέα, όπως τον περιγράφει ο Όμηρος:
          "Τον ήβρε να κάθεται στο/περιγιάλι, ούτε στιγμή δεν στέγνωναν/τα μάτια του από το κλάμα, έλιωνε η/γλυκιά ζωή του απ' τον καημό του γυρισμού, κι οδύρονταν/...Τις μέρες όμως τις περνούσε/κρεμασμένος σε βράχια κι ακρωτήρια, /τα σωθικά του τρώγοντας με δάκρυα/στεναγμούς και λύπες,/με μάτια βουρκωμένα, στυλωμένα/πάντα στο άκαρπο πέλαγος".
             Η διαφορά όμως είναι πως ο σημερινός επισκέπτης στους Λειψούς όταν βρεθεί σε ένα ακρωτήρι ή σε ένα από τα πολλά βραχάκια του νησιού και ατενίζει τα ήρεμα νερά του Αιγαίου και τα ολόλευκα με μπλε παραθυρόφυλλα σπίτια θα υπόσχεται στον εαυτό του και σιωπηλά θα λέει:
                            "Εδώ, σε αυτό το νησί θα ήθελα να ξανάλθω" 

       Και δεν θα είναι πια η Καλυψώ που θα μάς κρατά στο νησί, αλλά οι ίδιες οι ομορφιές του .

           Εμείς προσπερνάμε τη δήλωση πως ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος,  ο ιδεολογικός καθοδηγητής της 17ης Νοέμβρη, έβαλε τους Λειψούς στον χάρτη. Κι αυτό γιατί το κόκκινο σπίτι του Γιωτόπουλου δεν είναι το μοναδικό αξιοθέατο του νησιού. Όσοι το υποστηρίζουν ή δεν γνώρισαν καλά το νησί ή προσβάλλουν την αισθητική.

 

       Εμείς ανεπιφύλακτα προτρέπουμε και προτείνουμε "γνωρίστε και την άλλη Ελλάδα". 

                           "Κάντε διακοπές στους Λειψούς".

                                           Δεν θα σάς λείψει τίποτα...!!!

        ☆Η ημερομηνία (19/7/2025) ανάρτησης του παρόντος άρθρου-αφιέρωμα στους Λειψούς συνιστά τυχαίο γεγονός στο βαθμό που συμπίπτει με την ημερομηνία σύλληψης του Γιωτόπουλου (19/7/2002). Η ανάρτησή του άρθρου μου ήταν προϊόν των φετινών διακοπών μου στους Λειψούς. Επέστρεψα στην καυτή Αθήνα (19/7/2025).