Η Εθνική μας Μοναξιά
«Μοναχή το δρόμο επήρες
εξανάλθες μοναχή.
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες
όταν η χρεία τες κουρταλεί».
Τελικά
για μια ακόμη φορά η Ευρώπη δεν θέλησε και δεν μπόρεσε να σταθεί δίπλα μας. Κι
αυτό όχι επειδή δεν είχε τη δύναμη, αλλά επειδή κυριάρχησαν τα εθνικά συμφέροντα (Γερμανία, Ισπανία,
Ουγγαρία) έναντι της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Η Ελλάδα
βαδίζει πάντα με τη λογική ότι έχουμε το δίκιο
με το μέρος μας... άρα και οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να μάς συμπαρασταθούν. Σημασία
όμως έχει να πεισθούν και οι άλλοι για το δίκιο μας και ότι αξίζει να θυσιάσουν
τα δικά τους συμφέροντα χάριν των
δικών μας απαιτήσεων.
Είναι αυτό όμως εφικτό; Ο διπλωματικός ορθολογισμός είναι αναγκαίος και η
προσγείωση στην πραγματικότητα αδήριτη αναγκαιότητα. Ο Χόχουτ το είχε πει από
παλιά: «Μεταξύ των ανθρώπων υπάρχει φιλία. Μεταξύ των κρατών υπάρχουν μόνο
συμφέροντα».
Οι Φιλιππικοί των πολιτικών μας δεν πείθουν ότι
η Ελλάδα κέρδισε... Οι υπέρμαχοι του veto
ξεχνούν πως το τελευταίο όπλο σου το κρατάς για μια πιο οριακή στιγμή.
Θα πετύχουμε ως Κράτος όταν το «Ξίφος» μας είναι κοφτερό και δεν
περιμένουμε από τους άλλους ό,τι δεν μπορούμε εμείς. Οι συμμαχίες είναι αποτελεσματικές, όταν κι εμείς εμπνέουμε δύναμη... Διαφορετικά
προχωράμε τόσο όσο το επιτρέπει το ύψος μας και η δύναμή μας.
Κανείς δεν θα θυσιάσει τα συμφέροντα του λαού
του για την Ελλάδα, αν δεν κερδίσει κάτι σημαντικό. Απλές αλήθειες της ζωής και της διεθνούς διπλωματίας.
Εξάλλου από την Ευρώπη περιμένουμε, λόγω κορονοϊού, και κάποια δισεκατομμύρια... Δεν
πρέπει να γίνουμε επαίτες, αλλά με
πρόγραμμα και συνέπεια να κερδίζουμε μικρές καθημερινές νίκες σε όλα τα
επίπεδα.
Στην Ευρώπη και στον κόσμο δεν είμαστε μόνοι... Χρειαζόμαστε τους άλλους, όπως
και κάποιοι άλλοι μάς χρειάζονται.
Ένα εθνικό Modus
Vivendi είναι αναγκαίο. Σε καιρό Ειρήνης να μη
σπαταλάμε τις δυνάμεις μας σε «εμφύλιες» διαμάχες, όταν οι άλλοι
ροκανίζουν καθημερινά τον εθνικό μας χώρο.
Ο Σεφέρης το είπε: «Δεν μένω τυφλός στα ψεγάδια μας,
αλλά έχω την ιδιοτροπία να πιστεύω στον εαυτό μας».
Σε μια εποχή όπου όλα βρίσκονται σε κίνηση, στο
τοπικό, στο εθνικό και στο παγκόσμιο επίπεδο, οι αλληλεξαρτήσεις ενισχύονται και η συνθετότητα των δομών περιπλέκεται, επιβάλλεται να βγούμε στον
κόσμο ως Έλληνες. Να δώσουμε τη μάχη στον παγκόσμιο στίβο της ειρηνικής
αναμέτρησης ως Έλληνες, με την Ιστορία μας, την Ταυτότητά μας και τον Πολιτισμό μας. Γιατί...
«Σ’ αυτόν τον κόσμο που ‘μαστε, άλλοι τον είχαν
πρώτα/σ’ εμάς τον παραδώσανε, κι άλλοι τον καρτερούνε».
Δεν μάς πρόδωσαν
οι σύμμαχοι. Εμείς επενδύσαμε πολλά σε αυτούς. Οι Ευρωπαίοι λίγα γνωρίζουν και
λίγο νοιάζονται για τις δικές μας τις Α.Ο.Ζ. Έχουν κι αυτοί τα μικροπροβλήματά
τους, που εμείς τα αγνοούμε. Έτσι είναι η Ευρώπη. Δεν είναι ένα πολυεθνικό
κράτος. Ένα μόρφωμα είναι, μία
δοκιμή και μία προβολή στο μέλλον.
Η λύση
είναι μία: Τα εθνικά σύνορα να
θεωρούνται και Ευρωπαϊκά. Η Ευρώπη θα γίνει η μεγάλη μας ομπρέλα, όταν
αποκτήσει δική της άμυνα (στρατό...).
Ως τότε επιβάλλεται να νοικοκυρέψουμε τα του
οίκου μας και να ετοιμαζόμαστε για όλα. Να θεραπεύσουμε τα Υποκείμενα Εθνικά μας νοσήματα
και να βρούμε άλλους τρόπους ζωής και συμπεριφοράς.
Και όλα αυτά γιατί «Ο Ελληνισμός είναι ταξίδι,
περιπλάνηση, περιπέτεια».
Ζούμε στην Ευρώπη που ως έννοια είναι «ελαστική
και άπιαστη». Θα είναι λάθος η τελευταία σύνοδος των Ευρωπαίων Ηγετών
να ξαναζεστάνει τον Ευρωσκεπτικισμό
μας ή να επαληθευτεί δραματικά ο Καμύ σε όσα είπε για την Γερμανία και την
Ευρώπη το 1943 - 1944.
«Λέτε Ευρώπη, αλλά σκέφτεστε γη
για στρατιώτες, ελεγχόμενες βιομηχανίες, καθοδηγούμενη διανόηση. Μήπως
υπερβάλλω; Τουλάχιστον, όμως, ξέρω ότι, όταν λέτε Ευρώπη, ακόμη και στις
καλύτερες στιγμές σας, όταν παρασύρεστε από τα ίδια σας τα ψέματα, τίποτα δεν
σας εμποδίζει να σκέφτεστε ένα πλήθος από πείθονται έθνη που οδηγούνται από μία
Γερμανία αφεντάδων προς ένα απίστευτο, αιματοκυλισμένο μέλλον...".
Ας ξαναδώσουμε μία ακόμη ευκαιρία στην Γηραιά Ήπειρο. Εξάλλου είναι το μεγάλο
μας Γεωγραφικό σπίτι.
Διαβάστε τα σχετικά άρθρα από το blog μου:
1) «Η Ελλάδα
γιορτάζει το παρελθόν»,
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου