Ο Τραμπισμός και οι δύο Απόπειρες...

             *Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟπολις"   

                                     *Ο Θεός σώζει τον Τραμπ;

         "Η βία, είτε φυσική είτε ψυχική, είναι μία αναζήτηση της ταυτότητας και του νοήματος."Όσο λιγότερη ταυτότητα, τόση μεγαλύτερη βία" (Marshall  McLuhan).

             H δεύτερη απόπειρα δολοφονίας μέσα σε δύο μήνες (αν και δεν ρίχτηκε η σφαίρα) κατά του Ντόναλντ Τραμπ  ανέδειξε για μία ακόμη φορά το θέμα της ασφάλειας και της δημοκρατίας  στις ΗΠΑ. Συνιστά πολιτική  παραδοξότητα να μιλάμε για ασφάλεια και για έλλειμμα δημοκρατίας στην μεγαλύτερη δημοκρατία του δυτικού κόσμου. Και όμως συμβαίνει κι αυτό. Ελέω Τραμπ ;!

 

          Ο Τραμπ και οι οπαδοί του κατηγορούν τον Μπάϊντεν και τους δημοκρατικούς ως τους ηθικούς αυτουργούς των δύο αποπειρών, αφού καθημερινά τον διαβάλλουν και τον στοχοποιούν ως εμπρηστή της δημοκρατίας. Από την άλλοι πλευρά οι δημοκρατικοί διατείνονται πως οι απόπειρες είναι το αποτέλεσμα που εισπράττει ο Τραμπ μετά την δική του απόπειρα (εισβολή όχλου-υποστηρικτών του Τραμπ) για κατάληψη του Καπιτωλίου (6/1/2021).

        Κάποιοι μιλούν για σκηνοθετημένες απόπειρες για επηρεασμό της κοινής γνώμης ενόψει των εκλογών της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Αν και οι ΗΠΑ έχουν παράδοση σε πολιτικές δολοφονίες (τέσσερις εν ενεργεία πρόεδροι σκοτώθηκαν, ένας δέχθηκε σφαίρα και τραυματίστηκε σοβαρά, ενώ κάποιοι άλλοι τρόφιμοι του Λευκού Οίκου έγιναν στόχος δολοφονίας, αδελφοί Κένεντι…) ή απόπειρες, ωστόσο είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς πως αυτές αποτελούν την πολιτική κανονικότητα των ΗΠΑ.

           Οι ΗΠΑ βρίσκονται εδώ και χρόνια όχι μόνον πολιτικά διαιρεμένες αλλά και κοινωνικά και ίσως πολιτιστικά αφού η πολιτική βία (σε όλες τις εκδοχές της) φοβίζει, διχάζει και διαπαιδαγωγεί τους πολίτες προς αρνητικά πρότυπα. Η πολιτική τοξικότητα ενεργοποιεί, αν δεν επωάζει,  ιδεολογίες και συμπεριφορές μη συμβατές με την πολιτική ηθική και το δημοκρατικό ήθος.

           Ο Τραμπισμός με ό,τι εμπεριέχει αυτός ο όρος στο νοηματικό του φορτίο τείνει να καταστεί συνήθης πολιτική τακτική και σε άλλες χώρες. Ο Λαϊκισμός (τοξική ρητορική), πυρηνικό στοιχείο του Τραμπισμού, μολύνει την πολιτική ζωή και υποβιβάζει τον πολιτικό λόγο σε σύνθημα. Για πολλούς πολιτικούς αναλυτές ο όρος παραπέμπει σε εθνικοσυντηρητικά ή και σε εθνικολαϊκιστικά   κινήματα άλλων χωρών.  Το Σύνθημα του Τραμπ  “America First “ ένωσε όλες τις ακραίες συντηρητικές και ξενοφοβικές φυλές των ΗΠΑ και όχι μόνον.  

      Δομικό στοιχείο του Τραμπισμού συνιστά και ο παραληρηματικός λόγος. Σε αυτήν την μορφή του λόγου πλεονάζουν η ειρωνεία και ο χλευασμός του αντιπάλου στο όνομα της ελευθερίας λόγου. Στον παραληρηματικό λόγο συνήθως οι λέξεις πλαισιώνονται από μία συναισθηματική φόρτιση, εκφράσεις και απαράδεκτους προσωπικούς χαρακτηρισμούς που όχι σπάνια παραβιάζουν και τις αρχές της Πολιτικής ορθότητας. Στο παραλήρημα τέτοιων πολιτικών απουσιάζει και ο στοιχειώδης σεβασμός προς τους θεσμούς. 

           Στον πολιτικό παραληρηματικό λόγο, επίσης, για ευνόητους λόγους, παρατηρείται μία παρερμηνεία ή και διαστρέβλωση των γεγονότων, των εμπειριών και των διαφόρων εξωτερικών στοιχείων. Τα ψεύδη είναι απότοκα ενός τέτοιου λόγου, αφού η πραγματικότητα "βιάζεται" για να εξυπηρετηθούν κομματικές ή και προσωπικές σκοπιμότητες (οι μετανάστες τρων τις γάτες και τα σκυλιά των νοικοκυραίων....). 

       Οι ειδικοί για την περίπτωση του Τραμπ μιλούν για "Παραλήρημα Μεγαλείου". Σε αυτό ανήκουν εκείνα τα άτομα που πιστεύουν βαθιά μέσα τους πως είναι οι μοναδικοί και παντοδύναμοι. Αν κατά τύχη αυτοί οι τύποι ανθρώπων κατέχουν πλούτο, εξουσία και κάποιο ταλέντο δεν απέχουν πολύ από το να πιστεύουν πως είναι και θεόσταλτοι...

             Κάποιοι είπαν πως από ψυχολογικής  πλευράς ο Τραμπισμός συνιστά το “ανώτατο στάδιο του Ναρκισσισμού”. H έπαρση, η λεκτική αυθάδεια και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας - όπως φάνηκε και στο τελευταίο debate- δεν υπηρετούν τίποτε άλλο παρά τους επικοινωνιακούς στόχους του Τραμπ συσκευασμένους σε ένα καλά σκηνοθετημένο reality show.

                         Και όλα αυτά στη χώρα του Τζέφερσον…    

           Πώς μπορεί μία σφαίρα, όμως, χωρίς να έχει πετύχει το στόχο της να διαμορφώσει απόλυτα και με τους δικούς της όρους το προεκλογικό σκηνικό αλλά και το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ;

         

          Μία σφαίρα (πρώτη απόπειρα), λοιπόν, επέφερε τον βιολογικό θάνατο ενός αθώου οπαδού του κ. Τραμπ, τον μάλλον πολιτικό καταποντισμό του κ. Μπάϊντεν (ήδη ανακοίνωσε την αποχώρηση-παραίτησή του από τη διεκδίκηση της προεδρίας)  και την μάλλον πολιτική επικράτηση του παρολίγον δολοφονημένου κ. Τραμπ., εκτός εάν η Κάμαλα Χάρις κερδίσει την προεδρία με το πλατύ χαμόγελό της.

           Τα επιτελεία των δύο κομμάτων στις ΗΠΑ μετά την δεύτερη απόπειρα επανασχεδιάζουν την προεκλογική τους εκστρατεία με στόχο την προσπόριση κομματικού όφελους. Ήδη οι οπαδοί και υποστηρικτές του Τραμπ τον παρουσιάζουν ως θύμα πολιτικής βίας, κατηγορούν την κυβέρνηση για αδυναμία να εξασφαλίσει την ασφάλειά του και από κάποιους οπαδούς του προβάλλεται η άποψη πως ο Τραμπ σώθηκε ελέω Θεού.

      «Ο Τραμπ σώθηκε για δεύτερη φορά επειδή ήταν θέλημα Θεού».

                Ο ίδιος ο Τραμπ φέρεται να δήλωσε «Δόξα τω Θεώ».

   Να, λοιπόν, που και ο Θεός και η Θρησκεία έγιναν προεκλογικό όπλο.                  

          Ίσως μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί ως προεκλογικό σύνθημα το γνωστό από την Βρετανία «God Save the King» με κάποια παραλλαγή για τις ανάγκες των Ρεμπουπιλκανών:

                               «Ο Θεός σώζοι τον Τραμπ».