Άντε γεια...

        *Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟπολις"

                      “Πάσαν γλώσσα βασάνιζε” (Αριστοφάνης)

         Ίσως να είχε δίκαιο ο Αριστοφάνης  όταν συμβούλευε πως πριν ξεστομίσουμε κάτι θα πρέπει να το σκεφτόμαστε καλά. Περισσότερη δε προσοχή χρειάζεται όταν αυτό που χρησιμοποιούμε ως λέξη έχει ταυτιστεί με μία φράση γνωστού παρουσιαστή με ερυθρόλευκα γνωρίσματα.

       Περισσότερη, ωστόσο, προσοχή χρειάζεται στις λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν αυτές ενέχουν στοιχεία πολιτικής ερμηνείας, σχολιασμού ή και κριτικής.  Εξάλλου ζούμε σε ένα καθεστώς πολιτικής ορθότητας και κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε για πολιτικό ρατσισμό ή για αγοραία γλώσσα που στοχεύει στην απαξίωση κάποιου ή κάποιων πρωταγωνιστών της πολιτικής μας ζωής.

           Πώς, όμως, να αποτυπώσεις με ενάργεια και νοηματική καθαρότητα την πολιτική κατάσταση που προέκυψε από τις ΕυρωΕκλογές;  Μερικές φορές η “ευπρέπεια” της γλώσσας δεν βοηθάει και τόσο στην αποτύπωση μιας πολιτικής και κομματικής πραγματικότητας που εμπεριέχει πολλά στοιχεία ή αποτελεί τον ορισμό της «Πολιτικής Ασυμμετρίας».

            Για τρίτη φορά (διπλές εκλογές 2023+Ευρωεκλογές) σε ένα χρόνο η ΝΔ και ο αρχηγός της επιβεβαίωσαν με τον πιο αδιάψευστο τρόπο την πολιτική τους κυριαρχία. Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση (μείζων και ελάσσων) αποδεικνύεται ανίκανη να αμφισβητήσει ή να απειλήσει την πολιτική ηγεμονία τόσο της ΝΔ όσο και του κ. Μητσοτάκη.

  

          Τα  “λεόντεια” εκλογικά ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος σε σχέση με αυτά της αντιπολίτευσης (εκλογές 2023 και η νίκη της στις ΕυρωΕκλογές) προκαλούν ανησυχία για την υγιή λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος αλλά και της δημοκρατίας μας.

           Είναι ανησυχητικό φαινόμενο για την ισορροπία της πολιτικής μας ζωής το άθροισμα των εκλογικών ποσοστών της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ+ΠΑΣΟΚ) να ισούται ή να υπολείπεται έναντι αυτού της ΝΔ. Όπερ σημαίνει πως δεν υπάρχουν τα αναγκαία θεσμικά αντίβαρα  για την δημοκρατία μας.

           Απουσιάζει, δηλαδή, η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης  από την αντιπολίτευση η οποία θα λειτουργούσε και ανασχετικά ή αποτρεπτικά σε φαινόμενα πολιτικής αλαζονείας ή κατάχρησης της εξουσίας από την πλευρά της κυβέρνησης , αφού παίζει “εν ου παικτοίς”.

           Το πολιτικό μας σύστημα μετά το ανάθεμα του δικομματισμού περιήλθε σε περιδίνηση αφού έχασε τα “ζύγια” του και εμφανίζει φαινόμενα μεγάλης αταξίας-"Εντροπίας”. Μία παντοδύναμη κυβέρνηση χωρίς το ισχυρό αντίβαρο μιας “απειλητικής” αντιπολίτευσης μόνο καλός οιωνός για τη Δημοκρατίας δεν είναι.

           Οι ανησυχίες καθίστανται ακόμη μεγαλύτερες στο βαθμό που μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές (2027;) δεν υπάρχει άλλη εκλογική αναμέτρηση που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ανασχετικός παράγοντας σε κάποια φαινόμενα αλαζονείας και πολιτικού ή και κομματιού ναρκισσισμού από την πλευρά της κυβέρνησης.

         Θα ήταν παραλυτικό στοιχείο του πολιτικού μας συστήματος αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης (μείζονος και ελάσσονος) αντί για περίσκεψη και ανασυγκρότηση περιέλθουν σε μία ατελέσφορη περιδίνηση και εσωστρέφεια. Κι αυτό γιατί καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργήσει δημιουργικά χωρίς τον καθημερινό έλεγχο και τις αντιπροτάσεις της αντιπολίτευσης.

        Πολλοί επισημαίνουν πως τις αρρυθμίες  του πολιτικού μας συστήματος και μετά τα εκλογικά αποτελέσματα των Ευρωεκλογών τις προκάλεσε και η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του πρωθυπουργού έναντι των δύο άλλων μνηστήρων της εξουσίας (Κασσελάκης - Ανδρουλάκης).

        Και να μην ξεχνάμε πως  Πολιτική δεν είναι μόνον ιδεολογίες, προγράμματα και συνθήματα αλλά είναι και Πρόσωπα. Χωρίς αυτά όλα τα παραπάνω είναι κενά περιεχομένου, γιατί ο ψηφοφόρος αναζητά εκείνο το πρόσωπο που μπορεί να τον εμπνεύσει και να του εξασφαλίσει το αίσθημα της ασφάλειας.

         Εν τω μεταξύ η Πύρρειος νίκη της ΝΔ και το τέρας της ΑΠΟΧΗΣ απέτρεψαν τον πρωθυπουργό να απευθύνει στους πολιτικούς του αντιπάλους το  "Άντε τώρα γεια…"

          Στους χαμένους δε των εκλογών το μόνο που μπορούμε να συμβουλέψουμε είναι η θέση του Οιδίποδα:

      «Ανήρ έννους τα καινά τοις πάλαι τεκμαίρεται» (Ο άνθρωπος που έχει μυαλό, βγάζει συμπεράσματα για τα νέα με βάση τα παλιά).