Adios Μπερνάρ

                     *Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟπολις"                  

                                             ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΗΘΟΥΣ

                                   *Για Παναθηναϊκούς και μη

                                      ■ Αντίο Μπερνάρ...

           ●☆●  Θα μπορούσες να κάνεις κι άλλη δουλειά...Δεν έχει σημασία αυτό...

          ■☆■ Δίδαξες επαγγελματισμό, ήθος, συνέπεια, φιλότιμο (που σιγά-σιγά εκλείπει) και αξιοπρέπεια...

           ●¤●  Γνωρίζεις ότι θα φύγεις, γνωρίζεις ότι ο μισθός σου θα τρέχει κανονικά...Και όμως δεν προστάτευσες τα πόδια σου.

         ■¤■ Νομίζω πως τέτοιοι άνθρωποι και τέτοιες συμπεριφορές θα πρέπει να διδάσκονται σε όλα τα σχολεία...

         ●♡● Εσύ έκανες μια διαφορετική επανάσταση...Όσο πλησίαζε το τέλος της καριέρας σου στον ΠΑΟ, τόσο γινόσουν καλύτερος..

      ■¤■ Ίσως κάποιοι κακεντρεχείς να πουν πως το "υψηλό" του συμβόλαιο τού επέβαλε να κάνει αυτό που κάνει τώρα..Κι άλλοι πληρώνονται πλουσιοπάροχα αλλά ζεσταίνουν τον πάγκο των αναπληρωματικών (παίχτες) ή πειραματίζονται σε νέα ατελέσφορα συστήματα παιχνιδιού χωρίς κανένα οικονομικό κόστος (Φατίχ Τερίμ).

         ●☆● Αλήθεια από τον τελευταίο τι θα έχουν να θυμούνται οι ποδοσφαιρόφιλοι;

          ■□■ Κρίμα που οι λαλίστατοι και φλύαροι αθλητικογράφοι--σχολιαστές δεν βρήκαν μία καλή λέξη να πουν για το Ήθος σου.

             ●♡● Χιλιάδες νέοι θα άκουγαν και θα διδάσκονταν πολλά...

           ■☆■  Ο κόσμος και οι νέοι έχουν ανάγκη από πρότυπα και όχι από λόγια.

             ■♤■ Το δάκρυ και η συγκίνησή σου οι δικές μας ενοχές..

            ●◇● Κάποιοι άλλοι θα πρέπει να δακρύσουν για το τέλος σου στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ, που δεν βρήκε ούτε ένα λεπτό αξιοπρέπειας και αγωνιστικότητας στους τελευταίους αγώνες.

            ■◇■  Μπερνάρ, ένα συγγνώμη για την Ομάδα-Λάθος που διάλεξες να παίξεις. Ένα συγγνώμη που σου το οφείλουν: Συμπαίκτες, Προπονητής και Διοίκηση...

          ☆Υστερόγραφον:  Πολλοί είναι αυτοί που διαβάζοντας τα παραπάνω εγκωμιαστικά σχόλια για τον Μπερνάρ θα μπορούσαν να πουν πως εμείς ως Φίλαθλοι (ποδοσφαιρόφιλοι) και ως Άνθρωποι-Πολίτες  δεν γίναμε πιο "Πλούσιοι" από το παιχνίδι του. Ίσως να έχουν δίκιο αν κρίνουν τον παίκτη και το παιχνίδι του με καθαρά ποδοσφαιρικό όρους. Σίγουρα στο πρωτάθλημά μας υπάρχουν και καλύτεροι ποδοσφαιριστές....

        ■¤■ Αλλά...αλλά διακονώντας τις αρχές του Στιούαρτ Μιλλ - εισηγητή του "Ωφελιμισμού" - θα πούμε πως γίναμε καλύτεροι αφού ως Ηθική πράξη - και πάντα σύμφωνα με τη φιλοσοφική θεωρία του Ωφελιμισμού - θεωρείται εκείνη "Που κάνει το μεγαλύτερο καλό σε περισσότερους ανθρώπους ".

           ●☆● Πάνω στη βάση αυτή και χωρίς διάθεση για αναγωγή του Ειδικού σε Γενικό θα αντιτείνουμε σε όλους εκείνους που απαξιώνουν το ποδόσφαιρο, πως η συμπεριφορά και το Ήθος των Ειδώλων του ποδοσφαίρου λειτουργούν ασυνείδητα στον ψυχισμό των φιλάθλων ως Πρότυπα με ατομικό και κοινωνικό περιεχόμενο.

          ■♧■  Να, λοιπόν, που το δάκρυ ενός ποδοσφαιριστή μάς ταξίδεψε και στο χώρο της Φιλοσοφίας...Ε!! δεν το λες και λίγο αυτό.

          ●□●  Εξαρτάται από την ικανότητα του καθενός μας να βλέπει στην συμπεριφορά των συνανθρώπων μας εκείνα τα στοιχεία πάνω στα οποία μπορεί να δομήσει τη δική του Ταυτότητα και την γενικότερη Βιοθεωρία του.

         ■$■ Τελικά είμαστε ό,τι προκαλεί την προσοχή μας, θερμαίνει το ενδιαφέρον μας και μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι..Γιατί το Ηθικό και το Καλό δεν βρίσκονται υποχρεωτικά στα βιβλία και στα λόγια των κατηχητών, αλλά σε ό,τι βλέπουμε κι ακούμε...

          ■¤■ Αρκεί να μπορούμε να το διακρίνουμε και να εκπαιδευόμαστε σε αυτό.

      ●¤● Δεν βλέπω άλλη πρόταση-λύση για την Οπαδική-Γηπεδική Βία....

   *Υστερόγραφον ΙΙ: Οι άνθρωποι φεύγουν ή και ξεχνιούνται...Κάποιες συμπεριφορές όμως ποτέ.