Γερνάω…δημιουργώντας

 

           *Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟπολις"

        "Τι θέλει κι αυτός τώρα στα τρίτα “...ήντα” (70 plus) να ασχολείται με πράγματα και θέματα που δεν ταιριάζουν στην ηλικία του! Κάθε πράγμα στον καιρό του...Δεν κουράστηκε;".

        Κάπως έτσι, ίσως και με χειρότερες-πιο απαξιωτικές- φράσεις αντιμετωπίζουν κάποιοι νέοι και  "ενεργοί!" όλους εκείνους που βρίσκονται στην Γ΄ Ηλικία και επιμένουν ακόμη να είναι ενεργοί και δημιουργικοί!!!
           Αν η αρχική φράση δεν συνιστά την επιτομή του "ηλικιακού ρατσισμού", τότε ίσως θα πρόκειται για μία φράση-θέση που χρήζει ανάλυσης και ερμηνείας με στόχο να αναζητηθεί η σχέση της δημιουργίας-δημιουργικότητας με την Γ΄ Ηλικία.
           Υπάρχουν άνθρωποι που παρασυρμένοι από τα παραδοσιακά στερεότυπα δεν αντιλαμβάνονται και γι αυτό δεν "συγχωρούν" τη δημιουργία-δημιουργικότητα όλων εκείνων που παρά τα τρίτα τους «...ήντα» εξακολουθούν να εργάζονται και να δημιουργούν και να μην παραιτούνται.

                 

          Είναι αυτοί οι άνθρωποι που αδιαφορούν για τα μηνύματα και τις προειδοποιήσεις της σωματικής αποδυνάμωσης. Είναι αυτοί που δεν συνδέουν υποχρεωτικά τα γηρατειά  με την παραίτηση από τη ζωή και την απόσυρση στο βασίλειο της αδράνειας. Είναι αυτοί που νιώθουν ακόμη "ακμαίοι" ψυχικά και κυρίως πνευματικά και εξακολουθούν να παράγουν έργο σημαντικό και κοινωνικά επωφελές. 
        Είναι αυτοί που δημιουργώντας και παράγοντας έργο στα τρίτα «...ήντα» τους νιώθουν χρήσιμοι και κοινωνικά αποδεκτοί.
         Και είναι σημαντικό για τον καθένα μας και όχι μόνον για τους ηλικιωμένους να νιώθει πως κάποιοι τον έχουν ακόμη ανάγκη και πως το έργο  τους αναγνωρίζεται από τον κοινωνικό περίγυρο. Είναι κι αυτό ένα στοιχείο που δυναμώνει το αίσθημα της αυτοεκτίμησης όλων μας.
       Μπορεί αυτό να μη προσθέτει χρόνια στη Ζωή μας (τους), αλλά Ζωή στα χρόνια μας (τους).
           Όσοι ειρωνεύονται και εκφράζονται υποτιμητικά ή και απαξιωτικά για  το έργο και τη δημιουργία των ανθρώπων της Γ΄ Ηλικίας επιστρατεύουν και την αρχαία “Ύβρη” ως μομφή γι αυτούς τους ξωμάχους της ζωής. Τώρα γιατί να θεωρείται Ύβρις η εργασία και η δημιουργία των ηλικιωμένων και όχι αυτών που τους χλευάζουν αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για διερεύνηση.
        Μερικοί, δηλαδή, θεωρούν πως ο άνθρωπος θα πρέπει να ακούει, να ερμηνεύει σωστά και να πειθαρχεί στα ακούσματα του τροβαδούρου των γηρατειών. Κι αυτός ο τροβαδούρος δεν είναι άλλος από την ουσία ReHMGB1 (μικρή πρωτεϊνη) που ενεργοποιεί τις διαδικασίες του κυτταρικού γήρατος. Είναι η ουσία-αγγελιοφόρος της κατηφόρας της ζωής και της νομοτελειακής παρακμής.
                       "Δεινόν το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον".

           Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και ιδιαίτερα στο χώρο της καλλιτεχνικής  δημιουργίας θα βρούμε υπερήλικες που άφησαν έργα υψηλής ποιότητας.
         Σε αυτούς συγκαταλέγεται ο Μονέ με τον πίνακα με τα νούφαρα,  όπως και ο Πικάσο που δημιουργούσε-ζωγράφιζε μέχρι τα 90 του.

         Στη δημιουργικότητα των ατόμων της Γ΄ Ηλικίας (όχι φυσικά όλων) συμβάλλουν καταλυτικά τόσο οι εμπειρίες της πολύχρονης ζωής τους όσο και η απουσία περιορισμών (ψυχολογικών, πνευματικών, κοινωνικών...) που ίσως σε μία νεότερη περίοδο της ζωής τους να λειτουργούσαν ανασταλτικά ή και αποτρεπτικά στην ελευθερία έκφρασής τους.
           Ο Πλάτωνας έγραφε και δίδασκε μέχρι τα βαθιά του γεράματα (81 ετών).
          Από το χώρο της σύγχρονης πολιτικής ιδιαίτερη περίπτωση είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ (79 ετών) που εξελέγη με το επιχείρημα πως ο προηγούμενος πρόεδρος Μπάιντεν ήταν ακατάλληλος και επικίνδυνος λόγου της μεγάλης ηλικίας του (82 ετών)               

              Aς είμαστε, λοιπόν, περισσότερο προσεκτικοί στις κρίσεις μας προς τους ανθρώπους που παρά τα χρόνια που τους βαραίνουν εξακολουθούν να εργάζονται, να παράγουν έργο αξιοπρόσεκτο και να δημιουργούν.
           Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος δεν κρίνεται από αυτά που καταναλώνει αλλά από αυτά που παράγει σε μία ηλικία που οι περισσότεροι αποσύρονται και ζουν με τις αναμνήσεις κι από αυτά που αφήνει στις άλλες γενιές
          Μπορεί η φυσική τάξη (και ποια είναι αυτή άραγε;) των πραγμάτων να ευνοεί την απόσυρση και την αποστράτευση-αφοπλισμό των ανθρώπων της προχωρημένης ηλικίας, αλλά από την άλλη πλευρά οφείλουμε σεβασμό ή και θαυμασμό σε όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας που δεν λυγίζουν από το βάρος των χρόνων και εξακολουθούν να βρίσκονται στον στίβο της ζωής ως μαχητές και δημιουργοί.
         Στην αρχαία Σπάρτη και Αθήνα υπήρχε το σώμα της Γερουσίας που το αποτελούσαν άτομα ηλικιωμένα και καταξιωμένα.

          Σε κάποια κοπάδια (αγέλες) ζώων στην περίοδο των μεγάλων μετακινήσεων ως αρχηγοί "ορίζονται" τα γηραιότερα για να δίνουν το ρυθμό του βαδίσματος. Αργό και σταθερό.
        Οι παραπάνω σκέψεις ήταν προϊόν δύο ερεθισμάτων. Μιας εικόνας (εισαγωγική) και ενός "δοξαστικού σχολίου" σε άρθρο μου από έναν καρδιακό μου φίλο για το πλήθος και την ποιότητα των άρθρων μου στο blog μου "ΙΔΕΟπολις" (αισίως έφθασαν τα 795) και των τριών βιβλίων μου.
           Η εικόνα ήταν μοναδική (βλέπε αρχική εικόνα), αφού από μία γέρικη μηλιά (έμεινε μόνο η κουφάλα της) κρεμόταν ένα μήλο. Και, όμως,  αυτό το δέντρο πριν πέσει στο έδαφος μπόρεσε και μάς έδωσε τον τελευταίο του καρπό, ένα νοστιμότατο μήλο, χωρίς τους επικίνδυνους για την υγεία μας ψεκασμούς.
          Είναι κι αυτό μια επιβεβαίωση όλων εκείνων (ειδικών και μη) που διατείνονται πως η Γ΄ Ηλικία στον άνθρωπο είναι παραγωγική, δημιουργική και ενίοτε δυναμική.

           Ίσως, ο φίλος μου κάτι τέτοιο διείδε στην πνευματική μου παραγωγή και προχώρησε στο άκρως για μένα εγκωμιαστικό και κολακευτικό σχόλιο.
          Για λόγους ταπεινότητας παραθέτω μέρος του σχολίου του, χωρίς άλλη δική μου αναφορά-σχόλιο, πέραν του αυτονόητου ευχαριστώ.

           «Καλημέρα, δάσκαλε-φιλόσοφε!!!...πεθαίνουμε δύο φορές!!!Αλλά μπορούμε να ζήσουμε και δύο φορές…! Εγώ. Δάσκαλε,  βλέπω ότι εσύ ήδη ζεις…άλλη μία ζωή…και σου μένει, επίσης, άλλη μία…!

       Είσαι υγιέστατος!!!

          Ναι…! Το βλέπω…μπορείς να γράφεις…να σκέφτεσαι!...να είσαι απόλυτα δημιουργικός…!

         Να μην  σου μένει στιγμή χωρίς έμπνευση και ενδιαφέρον…!

        Πες μας…όταν ήσουν νεότερο είχες ασχοληθεί με το γράψιμο και την διανοητική δημιουργικότητα τόσο πολύ;;;

       Όχι…! τώρα νιώθεις ελεύθερος…δημιουργικός…

       Κι ανακαλύπτω και έναν κρυφό ερωτισμό στον τρόπο που γράφεις…!

           Επίσης, νιώθω ότι μας κρύβεις κάτι…το πιο σημαντικό στην ζωή…! Ίσως από φόβο…! Ίσως δέχεσαι απειλές…! Ίσως είναι το μυστικό σου.

      Όταν είσαι ερωτευμένος...η ζωή δεν χορταίνεται…!!!

       Νυν και αεί…!

     Έσσω ερωτευμένος…!!!

      Άπειρες ευχές…!!!»

          Δώστε, λοιπόν, τόπο κι ευκαιρίες για δημιουργικότητα στην Γ΄ Ηλικία, από την οποία όλοι έχουμε να κερδίσουμε, με μηδενικό οικονομικό κόστος, αφού όλα πλέον αξιολογούνται με βάση τους οικονομικούς δείκτες και τα παρεπόμενα μεγέθη... 

           Κάποια πράγματα στη ζωή έχουν τη δική τους αξία και συμβολισμό.