H “ Τράμπειος Ειρήνη”

           *Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, BLOG "ΙΔΕΟπολις"    

                 *Η "Ανταλκίδειος Ειρήνη" για την Ουκρανία.
     **Με αφορμή τα σενάρια που κυκλοφορούν για την ειρήνη(!)στον Ουκρανικό Πόλεμο.

       "Η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική" (Αϊνστάιν)
          Να που η Ιστορία επαναλαμβάνεται κάπου-κάπου υπενθυμίζοντάς μας πως κάποιοι Ηγέτες αντιγράφουν τους παλιούς σε ιδέες και πρακτικές. Τα μόνα που διαφέρουν είναι τα ονόματα των ηγετών και των τοποθεσιών που αλλάζουν κάτοχο, λες και η γη μπορεί να δοθεί κατά τα συμφέροντά τους χωρίς να ερωτηθούν και οι κάτοικοι αυτών των γεωγραφικών περιοχών.
             Αν επαληθευτούν τα σενάρια περί μιας Ειρήνης στον Ουκρανικό Πόλεμο με αρχιτέκτονες τους Τραμπ και Πούτιν και εκτός παιχνιδιού την Ευρώπη και κυρίως τους άμεσα θιγόμενους Ουκρανούς, τότε θα έχουμε την πιο επαίσχυντη ειρήνη που υπέγραψε δυτικός Ηγέτης.
         Μία ειρήνη χωρίς την Ευρώπη θα σημάνει τον στρατιωτικό της υποσκελισμό, τον πολιτικό της υποβιβασμό και φυσικά την ηθική της κατολίσθηση. Ο πάλαι ποτέ δυτικός πολιτισμός θα υποστεί τέτοια ταπείνωση που καμιά άλλη ενέργεια ή συμπεριφορά του θα μπορούσε να τον ανατάξει.
        Η δορυφοροποίηση της Ευρώπης βρίσκεται  ante  portas  με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ενότητά της ως πολυεθνικού μορφώματος. Δεν θα είναι περίεργο να ακούγονται ή και να αναπτύσσονται σενάρια διάλυσης της ΕΕ με τη μορφή που έχει σήμερα. Ήδη η άνοδος της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη συνιστά το πρώτο ηχηρό μήνυμα μιας τέτοιας διαλυτικής αποσύνθεσης.
          Σε μία τέτοια προοπτική διάλυσης είναι φανερό τι μπορεί να ακολουθήσει για τη γηραιά ήπειρο. Θα επανέλθουν οι παλιές συγκρουσιακές σχέσεις για την ηγεμονία του ευρωπαϊκού χώρου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλο το πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό οικοδόμημα. Κι ας μην ξεχνάμε πως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι από την Ευρώπη ξεκίνησαν.     

         Η διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος (Ε.Ε) και οι αναδυόμενες οικονομίες της Ανατολής και σε συνδυασμό πάντα με τον πληθυσμιακό γιγαντισμό της Αφρικής στις επόμενες δεκαετίες θα μετατρέψουν την ανθοφορούσα Ευρώπη σε τόπο μαρτυρίου και έντονης πτωχοποίησης.
        Στο βαθμό που ο Τραμπ με τις πρωτοβουλίες του και παρακάμπτοντας κάθε αρχή δικαίου και ηθικής δηλώνει απερίφραστα το MAGA(πρώτα η Αμερική) ο κόσμος τείνει πλέον να επιστρέψει στις αυτοκρατορίες αφήνοντας κατά μέρος τις θεωρίες περί πολυπολικότητας. Προς το σκοπό αυτό ανέχεται και εκθειάζει το Ρώσο πρόεδρο, ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος ή ο αντιπρόεδρός του λοιδωρούν και ειρωνεύονται την αναποτελεσματικότητα της Ευρώπης.
           Το μοιραίο λάθος της Ε.Ε ήταν που δεν ενοποιήθηκαν πολιτικά τα μέλη-κράτη με το προτεινόμενο τότε σύνταγμα. Αυτό είχε ως συνέπεια την βραδύτητα στη λήψη σοβαρών αποφάσεων αλλά και την αναποτελεσματικότητα να υλοποιήσουν όλες εκείνες τις αποφάσεις που εξυπηρετούσαν το κοινό όραμα
            Η Ε.Ε στο βαθμό που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να δημιουργήσει δικό της στρατό, ήταν νομοτέλεια αυτό που απεύχονται (περιθωριοποίησή τους) οι σημερινοί Ευρωπαίοι Ηγέτες  που συνεδριάζουν περιδεείς για να διαπιστώσουν για μία άλλη φορά πως τόσα χρόνια λειτουργούσαν ως Υπνοβάτες.  

            Εν τω μεταξύ το όλο σκηνικό της επικοινωνίας και συνεννόησης των Τραμπ-Πούτιν και την εκπεφρασμένη απόφασή τους να τελειώσουν τον Ουκρανικό Πόλεμο που τους στοιχίζει και τους δύο ακριβά θυμίζει λίγο Γιάλτα. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι τώρα οι  Ηγέτες είναι δύο και συνεννοούνται καλύτερα στην μοιρασιά.  Στη Γιάλτα το μοίρασμα του κόσμου και οι ποσοστώσεις στις επιρροές  γράφτηκαν σε ένα πρόχειρο χαρτί, ενώ τώρα χωρίς "αιδώ" διαρρέουν επίσημα για τη δημιουργία κλίματος υποταγής σε όσους διαφωνήσουν.
                 Μα πότε πρόλαβαν οι δύο Ηγέτες (Τραμπ και Πούτιν) και αγαπήθηκαν τόσο πολύ; Πώς τα κατάφεραν "σαν έτοιμοι από καιρό” να συμφωνήσουν στη μοιρασιά απειλώντας ή λοιδωρώντας παραδοσιακούς φίλους!

               Από ποιο ιερατείο (θεϊκό ή συμπαντικό) αντλούν τη βεβαιότητα και τη νομιμότητά τους να μοιράζουν τον κόσμο που δεν τους ανήκει;
               Αλήθεια αισθάνονται τόσο δυνατοί ή γνωρίζουν πως κανείς δεν μπορεί να αντιπαραταχθεί στην “ειρηνοποιό” πρωτοβουλία τους; Ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας υπάρχουν ή έπεσαν και σε λήθαργο και απλά κρώζουν χαμηλόφωνα να μην ενοχληθούν οι νέοι Καίσαρες; Ο τρίτος πόλος, η Κίνα, σιωπά ή περιμένει στη γωνία για να εισπράξει κάτι κι αυτή από κάποια αστοχία ή απρονοησία των δύο άλλων;
         Το ΝΑΤΟ έτσι κι αλλιώς "κλινικά νεκρό" και παροπλισμένο υπάρχει για να θυμίζει άλλες "ρομαντικές" εποχές δύναμης
            Κι ενώ ο Ουκρανικός Πόλεμος ήταν στην έναρξή του - και παραμένει ακόμη - ένα πραγματικό γεγονός με επιτεθέμενο και αμυνόμενο, ο Τραμπ αλλάζοντας πλήρως τη σημασία των λέξεων κατηγορεί τον Ζελένσκι ως υπαίτιο του πολέμου, αθωώνει τη ρωσική αρκούδα που βγαίνει από την απομόνωση και απολαμβάνει τη δικαίωση για την εισβολή σε ξένη χώρα.

           

            Οι χαρακτηρισμοί του Τραμπ προς τον Ζελένσκι είναι άκρως προσβλητικοί (γελωτοποιός, δικτάτορας, απολύεσαι...) και το μόνο που δεν είπε είναι πως κανονικά η Ουκρανία και ο Ζελένσκι θα πρέπει να δώσουν στη Ρωσία πολεμική αποζημίωση γιατί αντιστάθηκαν..    
            Προφανώς όλα αυτά στοχεύουν στην πολιτική απονομιμοποίηση του Ζελένσκι και στην εύρεση ενός αχυρανθρώπου που θα υπογράψει την Ειρήνη. Μία ειρήνη που όπως διαρρέουν οι πληροφορίες θα έχουν ως αντίτιμο την εκχώρηση πολλών εδαφών στη Ρωσία και του υπόγειου πλούτου στις ΗΠΑ.
              Ποιος σουρεαλιστής σκηνοθέτης τα σκηνοθετεί όλα αυτά και  ο κόσμος-θεατής παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα και βιάζεται να δει το τέλος της παράστασης;
          Ζητητέον,  λοιπόν, για την ειρήνη να βρεθεί ο νέος Ανταλκίδας που θα υπογράψει την ειρήνη που άλλοι αποφάσισαν για τα συμφέροντά τους . Διαφορετικά ισχύει η απειλή Τραμπ "ειδάλλως θα μείνεις χωρίς πατρίδα...".

                            Τόσο απλά φαίνονται και γίνονται όλα.
       Τώρα αν στην πορεία προς την ειρήνη μετρηθούν και κάποιες  χιλιάδες-εκατομμύρια νεκροί, εκτοπισμένοι και πρόσφυγες αυτό υπάγεται στη λογική του πολέμου που δεν μπόρεσε ο Ζελένσκι να αποτρέψει και αντιστάθηκε.

             Ενδεικτική του τρόπου που αντιμετωπίζουν τις διαδικασίες ειρήνευσης στο ουκρανικό μέτωπο οι Αμερικανοί είναι και η απάντηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου:
     "Δεν είναι τα σχέδιά σας για την Ουκρανία στην πραγματικότητα μία προδοσία για όλους τους Ουκρανούς που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη χώρα τους; Δεν είναι μία επιβράβευση προς όλους τους δικτάτορες που χρησιμοποιούν τη στρατιωτική τους δύναμη για να πάρουν αυτό που θέλουν;"
               Και ο κ. Hegseth απάντησε ως εξής:
    "Λοιπόν, αυτό είναι δικό σας λεξιλόγιο. Δεν υπάρχει καμία προδοσία. Υπάρχει μια αναγνώριση ότι ολόκληρος ο κόσμος και οι ΗΠΑ  επενδύουν στην ειρήνη, σε μια ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων".

            Με αυτά κι με αυτά η προοπτική ειρήνης στο Ουκρανικό μέτωπο ολοένα και φαντάζει ως μία πραγματικότητα γεννώντας ταυτόχρονα πολλά ερωτήματα και διλήμματα για το περιεχόμενό της. Πολλοί μιλούν για μία ειρήνη που αιωρείται ανάμεσα στο Όνειρο-Προσδοκία και στο Όνειδος-Εφιάλτη.

            Εν τω μεταξύ οι διεθνολόγοι και οι αναλυτές αδυνατούν να ερμηνεύσουν τον σφιχτό εναγκαλισμό του Τραμπ με τον Πούτιν και το συγχωροχάρτι των ΗΠΑ προς την εισβολέα Ρωσία. Μήπως άτυπα επιδιώκουν μία σιωπηλή συμμαχία μπροστά στο φόβο υπερκερασμού τους από την Κίνα;

                Κάπως έτσι θα γραφεί το τέλος ενός ακόμη ανόητου πολέμου και “Ουαί τοις Ηττημένοις”.

            Τα όποια διδάγματα από την διαφαινόμενη “Τράμπειο Ειρήνη” (ένα μείγμα άκρατου ρεαλισμού-πραγματισμού και μιας κυνικής αντιμετώπισης του διεθνούς δικαίου και της Ηθικής) φαίνεται να επικυρώνουν εμφαντικά τη θέση του Χάξλεϋ, πως:

         “Η γοητεία της Ιστορίας και το αινιγματικό της δίδαγμα είναι ότι από εποχή σε εποχή τίποτα δεν αλλάζει κι όμως τα πάντα είναι διαφορετικά”

          Προς επίρρωση της θέσης του Χάξλεϋ και για λόγους ιστορικής ενημέρωσης παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της “Ανταλκιδείου  Ειρήνης”. Μία προσομοίωση με την “Τράμπειο Ειρήνη” είναι αναγκαία και εφικτή με την αντικατάσταση των ονομάτων (προσώπων) και των τοποθεσιών(π.χ Αρταξέρξης{Τραμπ/Πούτιν}/Ασία{Ουκρανία}).  

           “Αρταξέρξης βασιλεύς νομίζει δίκαιον τας μεν εν τη Ασία πόλεις εαυτού είναι και των νήσων Κλαζομενάς και Κύπρον, τας δε άλλας Ελληνίδας πόλεις και μικράς και μεγάλας αυτονόμους αφείναι πλην Λήμνου και Ίμβρου και Σκύρου. Ταύτας δε ώσπερ το αρχαίον είναι Αθηναίων. Οπότεροι δε ταύτην την ειρήνην μη δέχονται, τούτοις εγώ πολεμήσω μετά των ταύτα βουλομένων και πεζή και κατά θάλατταν και ναυσί και χρήμασιν”.

          

            Να, λοιπόν, που η Ιστορία διδάσκει και εμπνέει κι ας διαφωνούν κάποιοι με αυτή τη διαπίστωση.