H “αλλαγή” ως αίτημα και προσδοκία

                 *Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟΠΟΛΙΣ"

     “Δεν μπορώ να πω ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, αν αλλάξουν. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι για να γίνουν καλύτερα τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν” (Γκέοργκ  Λάϊχτενμπερκ)

              Αλήθεια, περίεργο ον ο άνθρωπος. Αρέσκεται να αιωρείται ανάμεσα στο αίσθημα της σιγουριάς, της σταθερότητας και της βεβαιότητας από τη μία πλευρά κι από την άλλη να επιζητεί την αλλαγή σε πρόσωπα, θεσμούς, αξίες…

           Από αυτήν την αιώρηση επωάζεται και τρέφεται το δίδυμο του Συντηρητικός vs Προοδευτικός. Ανθρώπινα γνωρίσματα και τα δύο και άκρως απαραίτητα για τη ζωή, και τον πολιτισμό. Κι αυτό γιατί το ορμητικό και αφηνιασμένο  άλογο (Προοδευτισμός) χρειάζεται το χαλινάρι (συντηρητισμός) του αναβάτη.

              Βέβαια η αλλαγή ως αίτημα και προσδοκία δεν πηγάζει μόνον από τα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής αλλά πυροδοτείται και από τους κοινωνικούς παράγοντες (πολιτική καταπίεση, αυταρχική εξουσία, αναχρονιστικοί θεσμοί, ξεπερασμένες αξίες, κοινωνική ανισότητα…).

              Δεν είναι τυχαίο, επίσης, που η έννοια της αλλαγής ταυτίστηκε με την πολυπόθητη πρόοδο.

        “Κάθε αλλαγή δεν είναι πρόοδος. Όμως η πρόοδος στους οργανισμούς και τις κοινωνίες δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αλλαγές” (Μπουραντάς).

 

              Σε πολιτικό επίπεδο η αλλαγή θεωρείται από τις πιο “αγαπημένες” έννοιες. Δεν είναι τυχαίο που ως έννοια-Λέξη κυριαρχεί σε πολλά κομματικά συνθήματα, όπως:

           «Ο Λαός θέλει, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να φέρει την αλλαγή» (1981) // «Εδώ και τώρα απαλλαγή» (σύνθημα της ΝΔ, 1985).

              Επίσης, κάθε φορά που ο αρχηγός ενός κόμματος αδυνατεί να εμπνεύσει τους οπαδούς του ή αποτυγχάνει να κερδίσει τις εκλογές και να ασκήσει την κυβερνητική εξουσία το αίτημα για αλλαγή αρχηγού καθίσταται επιτακτικό.

              Κάπως έτσι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται εδώ και μήνες-από την επαύριο των Ευρωεκλογών-σε μία περιδίνηση προς αναζήτηση-εκλογή νέου αρχηγού ή επαναβεβαίωση του νυν αρχηγού.

               Ωστόσο, θα αποτελέσει πολιτική παραδοξότητα τα δύο συγκεκριμένα κόμματα να βρίσκονται σε μία άγονη ομφαλοσκόπηση εδώ και μήνες στο όνομα της εκλογής-αναζήτησης νέου αρχηγού και το εκλογικό αποτέλεσμα να επικυρώσει την επάρκεια των νυν αρχηγών.    

 

                 Ε! αυτό είναι ακριβώς που υπόρρητα προβάλλει ως δίλημμα η θέση του Λάϊχτενμπερκ.

                 Οι πολίτες καλούνται να λύσουν αυτόν τον πολιτικό γρίφο και τα κόμματα να διαχειριστούν σωστά το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα. Εξάλλου

           "Δεν χρειάζεται να σπρώχνεις το ποτάμι, ρέει από μόνο του"

                         Ο ψ ό μ ε θ α...