ΤΑ ΕΛΕΥΣΊΝΙΑ ΜΥΣΤΉΡΙΑ: Ένα κάλεσμα για γνήσια ζωή (ΕΛΕΥΣΙΝΑ , Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης 2023).

 "Ήμουν περιπατητής μοναχικός στο δρόμο / που ξεκινά από την Αθήνα κι έχει / σημάδι του ιερό την Ελευσίνα / Τι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα / σα δρόμος της Ψυχής...."( Άγγελος Σικελιανός,"Ιερά Οδός").

 

*Αφιέρωμα στην  Ε Λ Ε Υ Σ Ι Ν Α, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2023.

  ΕΛΕΥΣΙΝΑ < Έλευσις < Ελεύθω < Ελεύσομαι < Έρχομαι = Ο ερχομός κάτι σημαντικού...Ο ερχομός ενός σημαντικού γεγονότος.

    ΕΛΕΥΣΙΝΑ: Η πόλη της περιπλανώμενης Θεάς Δήμητρας (Μητέρα Γη//Δα=Γη +Μήτηρ) και της κόρης της Περσεφόνης....Ο μύθος της αλλαγής των εποχών και της καρποφορίας της Γης.

    ΕΛΕΥΣΙΝΑ: Η πόλη των Μυστηρίων και του εξαγνισμού.Το πέρασμα από το Σκοτάδι στο Φως.Από την μόλυνση στην ανάπτυξη χωρίς τις πληγές της βιομηχανικής παραγωγής.Από τα απόβλητα ενός σκληρού Καπιταλισμού στην ανθρώπινη ανάπτυξη...Κάποιοι την είπαν και  Αειφόρο...

     "Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα / κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο / τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα / και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην / υψικάμινο.../ Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της Γης / στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην / ξαναβγείς"( Νίκος Γκάτσος,"Ο εφιάλτης της Περσεφόνης").

         ΕΛΕΥΣΙΝΑ: Η πατρίδα του Αισχύλου,που σημαίνει ο ντροπαλός.

                                 Τα  Ελευσίνια Μυστήρια

Στην εποχή της υπερέκθεσης της προσωπικής μας ζωής και της κενότητας των κοινωνικών μας σχέσεων και δεσμών κρίνεται αναγκαία η μύηση στις αφανείς ατραπούς της ζωής μας και στο πραγματικό νόημα και σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Σαν σήμερα (16η μέρα του ΒΟΗΔΡΟΔΡΟΜΙΩΝΑ / Σεπτεμβρίου) οι αρχαίοι Έλληνες, μετά την Πανσέληνο, γιόρταζαν τα Ελευσίνια μυστήρια ως μία προσπάθεια καταβύθισης στα μυστικά της φύσης και των ιερών δεσμών του ανθρώπου με αυτήν.

  Η Περσεφόνη ετοιμαζόταν για το βασίλειο του Πλούτωνα, αφού αυτό προέβλεπε η συμφωνία και οι συμπαντικοί νόμοι της εναλλαγής των εποχών.

 Σήμερα, χωρίς τις παγανιστικές λειτουργίες, φρόνιμο θεωρείται να απεγκλωβιστούμε από την δουλεία της ύλης και να βιώσουμε για λίγο την πνευματικότητά μας που συνιστά τον άλλο πόλο της βαθύτερης ουσίας μας.

 Είναι ωφέλιμο σε μία μυστηριακή στιγμή να επικοινωνήσουμε με το βαθύτερο είναι μας και να διαλογιστούμε για το «πού πάμε» ως όντα και κοινωνία. Στο σκοτάδι ή στο ημίφως μπορούμε να ιχνηλατήσουμε εκείνα τα στοιχεία που διαμορφώνουν το νόημα της ζωής μας και τη σχέση μας με τις υπέρτερες δυνάμεις του σύμπαντος.

 Είναι μία ευκαιρία για αυτογνωσία και ανθρωπογνωσία που τόσο μάς λείπουν. Η ρηχότητα της καθημερινότητας και το επίπλαστο των κοινωνικών μας σχέσεων μάς επιτάσσουν να απαρνηθούμε το επιφανειακό και το κίβδηλο και να διακινδυνεύσουμε την εμπειρία και τα πρωτόγνωρα βιώματα με την ανύψωσή μας σε άλλα πνευματικά ύψη.

 Για όλα αυτά χρειάζεται μία εσωτερική αναγέννηση και μία αποκόλληση από το γήινο και το φθαρτό. Συνταγές δεν υπάρχουν και ο καθένας μπορεί να βρει και να χαράξει τον δικό του δρόμο για να φθάσει σε απάτητους και άγνωστους τόπους.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως τη ζωή μας δεν την καθορίζουν μόνον οι δικές μας επιλογές αλλά και κάποιες εξωγενείς συμπαντικές δυνάμεις. Αφού τις δεύτερες δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε ή να τις γνωρίσουμε στο βάθος, ας διορθώσουμε τον εαυτό μας, αφού πρώτα τον ανακαλύψουμε. Αυτός είναι και ο ρόλος των μυστηρίων σήμερα.

Οι αρχαίοι μυθοποιούσαν ή θεοποιούσαν ό,τι δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν λογικά γιατί σε αυτές τις δυνάμεις έβλεπαν την κοσμοποιό δύναμη του σύμπαντος και τον ρυθμιστή της ειμαρμένης τους.

Στο πρόσωπο της Περσεφόνης ανίχνευαν την ανθρώπινη ψυχή που δεν χάνεται, αλλά αλλάζει μορφή και τόπο για να επιστρέψει και πάλι. Ο γνωστός κύκλος της ζωής.

Ας βρούμε κι εμείς σήμερα εκείνον τον μυστηριακό τρόπο για να μυηθούμε στα άδηλα της ανθρώπινης ύπαρξης και να κατακτήσουμε το «Ευ ζην», όπως ο καθένας το ορίζει και το βιώνει. Εύκολο δεν είναι, αλλά αξίζει τον κόπο σε ένα περιβάλλον που αλλοιώνει το νόημα της ζωής μας και μάς εθίζει στο ευτελές και στο ψευδεπίγραφο.

Τα Ελευσίνια μυστήρια ας αποτελέσουν την εκκίνηση της δικής μας δύναμης για κάτι αυθεντικότερον και πιο ανθρώπινο. Να ξαναβρούμε τον ιερό δεσμό με ό,τι μάς εξυψώνει και μάς εξανθρωπίζει.