Προς Ταγίπ Ερντογάν: Μάθημα Ιστορίας, ενταύθα

           Η ομιλία του Πρωθυπουργού στον ΟΗΕ από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως υπόδειγμα λεκτικής ευπρέπειας και διπλωματικής ευγένειας με στοιχεία που συνάδουν προς το διεθνές δίκαιο και το καθεστώς καλής γειτονίας. Για άλλους ήταν μία ομιλία εθνικής υπερηφάνειας χωρίς λεκτικές ακρότητες και ρητορικές   κορώνες. Δεν λείπουν βέβαια κ ι εκείνοι που πιστεύουν πως αυτή η ομιλία ήταν τόσο  ήπια-ως απάντηση στην εμπρηστική ομιλία του Ερντογάν-που άγγιξε τα όρια της εθνικής ηττοπάθειας.

 

            Πολλοί περίμεναν μία ομιλία με υψηλούς τόνους κι αντίστοιχες προειδοποιήσεις προς την ομιλία του αμετροεπούς Ερντογάν που υπερβαίνοντας τα όρια της διπλωματικής ευγένειας κατήγγειλε την Ελλάδα ως εμπρηστή της ειρήνης στην Ανατολική Μεσόγειο. Πλήρης, δηλαδή, αντιστροφή της πραγματικότητας .Έμμεσα ο Ερντογάν προετοίμασε το έδαφος για μία επιθετική ενέργεια της Τουρκίας αναζητώντας ένα ισχυρό άλλοθι του τύπου   "Εγώ σάς τα είπα".

        Πολλοί διεθνολόγοι και διπλωμάτες ισχυρίζονται πως απέναντι στις καθημερινές εμπρηστικές δηλώσεις του Ερντογάν και των συν αυτώ θα πρέπει κάποτε και η Ελλάδα να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Κι αυτό γιατί στον μαινόμενο Ερντογάν  και στον νέο-Οθωμανισμό του  η λεκτική ευγένεια και η εθνική ευπρέπεια λαμβάνονται ως φοβία και εθνική ηττοπάθεια.

           Το κείμενο του Δημοσθένη  Γκαβέα (αρθρογράφος στο site  Huffpost) που ακολουθεί  είναι αυτής της λογικής και το προσυπογράφω με την σημείωση πως πρέπει ως λαός και πολιτική ηγεσία να προετοιμαστούμε για όλα τα πιθανά ενδεχόμενα.

                                              *****

   “ Προς  Ταγίπ Ερντογάν: Μάθημα Ιστορίας ,Ενταύθα”

                           ( Δημοσθένης  Γκαβέας )

 

Αρκετά! Αρκετά με τον τσαμπουκά και τις μαφιόζικες απειλές και τη γλώσσα του τεκέ. Θα μας πνίξουν, θα μας σφάξουν, θα μας κάνουν...

Αρκετά με τον υβριδικό πόλεμο που αναπαράγουν και τα μέσα ενημέρωσης.

Φτάνει πια με τον φόβο που εδώ και χρόνια πάνε να μας περάσουν και κάποιοι το χάψαν και πήγαν να μας πείσουν, ότι τάχατα πως να τα βάλεις με τους Τούρκους, θα φτάσουν μέχρι την Πελοπόννησο, ότι είναι περισσότεροι από εμάς, πιο δυνατοί.

Φτάνει πια με την ήπια γλώσσα μην τυχόν και μας παρεξηγήσουν ότι δεν είμαστε αρκετά Ευρωπαίοι.

Σε αυτούς που ονειρεύονται οθωμανικά μεγαλεία και θέλουν να έρθουν βράδυ θυμίζουμε πως απάντησε ο Καραϊσκάκης στο μήνυμα για παράδοση που του έστειλε ο Μαχμούτ πασάς.

Σε αυτούς που ακόμη αναπολούν τα εγκλήματα των προγόνων τους ως πράξεις ηρωικές και θυμήθηκαν σήμερα την Τριπολιτσά απαντάμε πως πράγματι έγινε σφαγή, βρικόλακες τους έσφαξαν όπως μας λέει ο Διονύσιος Σολωμός στον Ύμνο εις την Ελευθερίαν:

 

              Όλη μαύρη μυρμηγικάζει,
               Μαύρη η εντάφια συντροφιά,
              Σαν το ρούχο οπού σκεπάζει
              Τα κρεβάτια τα στερνά.

              Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι
              Επετιούντο από τη γη,
              Όσοι είν’ άδικα σφαγμένοι
             Από τούρκικην οργή.

Και σε αυτούς τους μπουνταλάδες που ανήρτησαν λάθος πίνακα για την Τριπολιτσά τους θυμίζουμε το έργο του Ευγένιου Ντελακρουά «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου» (La Grèce sur les ruines de Missolonghi).

Ας ψάξουν στο βάθος του πίνακα εκείνον με το σαρίκι να δουν για ποιους προγόνους είναι περήφανοι.

Κι ας διαβάσουν το ποίημα του Ουγκώ «Το Ελληνόπουλο» (L’ Enfant). Ο Βίκτωρ Ουγκώ το έγραψε το 1828 και αναφέρεται στη σφαγή της Χίου του 1822. Το μετέφρασε ο Κωστής Παλαμάς. Η αρχή του και το τέλος του μας θυμίζει τους δικού μας προγόνους:

                 «Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

                 Η Χίο, τα’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,...

                 Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
                 στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
              ...Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω...

                 Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι...

-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:

Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να.»

                *Το άρθρο αναρτήθηκε στο Huffpost στις 29 Σεπτεμβρίου 2022