ΙΔΕΟπολις

  «Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία κι ένα μικρό λουλούδι» (Φρανκ Ζάππα, Αμερικανός μουσικός)   Από τα χείλη των επωνύμων αλλά και πολλών υποστηρικτών του εμβολίου για τον κορονοϊό ακούγεται μονότονα η αποφθεγματική φράση «Να πάρουμε τις ζωές μας πίσω» . Μια φράση που αποτυπώνει ανάγλυφα την αγωνία αλλά και την ανακούφιση όλων εκείνων που πιστεύουν πως η πανδημία προκάλεσε τέτοιες αλλαγές και δημιούργησε τέτοιες συνθήκες που η ανθρώπινη ζωή δεν θεωρείται κάτι δικό μας και δεδομένο.   Συμπληρωματικά προς την παραπάνω φράση προστίθεται και το κυβερνητικό σχέδιο «Επιχείρηση Ελευθερία» . Και τα δύο μαζί συνθέτουν το σκηνικό μιας υπόρρητης επιθυμίας αλλά και απαίτησης να ζήσουμε σε καθεστώς κανονικότητας . Το «σχέδιο – επιχείρηση Ελευθερία» φανερά παραπέμπει σε μία αυτονόητη όσο και αναγκαία σύνδεση της Ζωής με την Ελευθερία . Οι συνειρμοί ενεργοποιούνται εύκολα και ο αποδέκτης και των δύο αυτών φράσεων διάκει...

  «Δεν βλέπεις ότι ο όλος σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης; Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς» .( «1984» , Τζώρτζ Όργουελ)   Στην δυστοπική Οργουελική κοινωνία ο βασικός στόχος του καθεστώτος είναι ο επηρεασμός – καθυπόταξη της σκέψης μέχρι του σημείου ο πολίτης να αδυνατεί να σκεφθεί. Για την απρόσωπη αλλά τόσο καταπιεστική εξουσία η σκέψη ως λειτουργία θεωρείται «έγκλημα» , γι’ αυτό όλοι οι μηχανισμοί παρακολούθησης στοχεύουν σε αυτό: Στην αφαίρεση της δυνατότητας των πολιτών να σκέφτονται. Μέλημα του αυταρχικού καθεστώτος δεν είναι το περιεχόμενο της σκέψης, αλλά αυτή καθεαυτή η λειτουργία – διαδικασία της σκέψης.  Είμαστε ο τρόπος που σκεπτόμαστε Οι προφητικές αυτές διαπιστώσεις του Όργουελ φαίνεται να δικαιώνονται – σύμφωνα με κάποιους αρνητές του σύγχρονου συστήματος – και να αναγάγουν το θέμα της σκέψης σε μείζον πολιτικό θέμα. Κι αυτό...

«Η επιστήμη είναι πολύ περισσότερο τρόπος σκέψης παρά πεδίο γνώσης» , (Καρλ Σαγκάν)   Στην αναγκαιότητα και αποτελεσματικότητα του εμβολίου δεν αναμετράται μόνο η Επιστήμη με τον Covid 19 , αλλά και η Γνώση με τις προκαταλήψεις και τις φοβίες των ανθρώπων. Στα «μαρμαρένια αλώνια» της ζωής και του θανάτου η Επιστήμη ως γνώση είναι το αναμφισβήτητο όπλο του ανθρώπου απέναντι στη νομοτέλεια – πραγματικότητα του θανάτου . Έτσι συνέβαινε πάντοτε. Ο πρωτόγονος βελτίωσε τους όρους της υλικής του διαβίωσης με τη χρήση των εργαλείων που υπήρξαν τα πρώτα προϊόντα – επιτεύγματα της σκέψης – γνώσης του.   Έκτοτε ο άνθρωπος βαδίζει με πιο σταθερό βηματισμό , αφού σιγά – σιγά κερδίζει τις μάχες με το άγνωστο και αποκτά αυτοπεποίθηση. Κυριαρχεί απόλυτα με τη δύναμη της γνώσης έναντι όλων των άλλων έμβιων όντων και δημιουργεί πολιτισμό . Ένας πολιτισμός που αποτελεί τη δόξα της ανθρώπινης σκέψης. Κι αυτό γιατί πολιτισμός σημαίνει τη συσσωρευμένη γνώση που επιφέρει άλλοτ...

  «Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε με αλληλεγγύη». (Α. Καμύ)           Οι κοινωνιολόγοι, οι δημοσκόποι και οι διάφοροι ερευνητές προσπαθούν να εφεύρουν εκείνα τα σταθερά κριτήρια με τα οποία θα ορίσουν την ποιότητα μιας κοινωνίας. Άλλοι - και είναι οι περισσότεροι - προκρίνουν τα οικονομικά μεγέθη ως κριτήριο (το κατά κεφαλήν εισόδημα). Κάποιοι άλλοι το βαθμό ευτυχίας - όσο κι αν αυτός δύσκολα προσμετράται. Άλλοι πάλι επιλέγουν ως κριτήριο το επίπεδο ασφάλειας και ψυχικής υγείας των πολιτών. Για άλλους η ελευθερία - σε όλες τις εκφάνσεις της - αποτελεί ακαταμάχητο κριτήριο της ποιότητας μιας κοινωνίας.   α. Η Έννοια           Τελευταία ολοένα και περισσότερο και από πολλούς επιλέγεται ως κριτήριο και η Κοινωνική Αλληλεγγύη μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας. Αυτή η επιλογή καταδεικνύει όχι μόνο την ύπαρξη προβλημάτων που καθιστά την κοινωνική αλληλεγγύη αναγκαία αλλά και τη...