ΙΔΕΟπολις

«Κάποιος που ζει βλέπει πολλά, κάποιος που ταξιδεύει βλέπει περισσότερα» (Αραβική παροιμία) Στις διακοπές αντιπαλεύει πάντοτε η νοοτροπία του τουρίστα με την ιδιότητα του ταξιδιώτη και του παραδοσιακού περιηγητή . Ο τελευταίος, ο περιηγητής, τείνει να εξαφανιστεί και προκαλούν το ενδιαφέρον του μόνον οι «απάτητοι» τόποι. Έτσι ο σύγχρονος επισκέπτης προσπαθεί να συμβιβάσει σε μια ισορροπία την επιθυμία του να «ξεδώσει» και να δει ό,τι προγραμμάτισε (ο τουρίστας) αλλά και τη σφοδρή επιθυμία και περιέργεια να ανακαλύψει τα μυστικά κάθε τόπου και να εντρυφήσει σε αυτά (ο ταξιδιώτης). Όσοι αντιλαμβάνονται τις διακοπές ως μία «απόδραση» από την καθημερινότητα, πέραν της υπόρρητης ομολογίας ότι νιώθουν δεσμώτες στο χώρο της μόνιμης κατοικίας τους, με την νοοτροπία του καταναλωτή μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων και αρκούνται σε αυτά που τους εξασφαλίζουν ως εμπειρία και βίωμα οι πέντε αισθήσεις. Είναι ο κλασσικός τύπος τουρίστα . Αντίθετα στον ταξιδιώτη στον τόπο των

1.     «Γη πιστόν, θάλασσα άπιστον κέρδος» (Πιττακός ο Μυτιληναίος) 2.     «Παίνευε τη θάλασσα αλλά περπάτα στην ξηρά» (Παροιμία)         Αρχή καλοκαιριού και όλοι βρισκόμαστε μπροστά στο βασανιστικό δίπολο για τον τόπο των διακοπών μας.Αν και τα τελευταία χρόνια οι διακοπές ταυτίστηκαν με την θάλασσα ,δεν παύουν να υπάρχουν και οι φανατικοί του βουνού.Οι συζητήσεις μεταξύ των δύο  αυτών  επιλογών είναι συχνές και έντονες.Κάπου- κάπου μάς θυμίζουν τις διενέξεις των πολιτικών παρατάξεων "Πεδινών" και "Ορεινών" που συγκροτήθηκαν μέσα στην εθνοσυνέλευση του 1862, μετά την εκθρόνιση του Όθωνα. Κοινή είναι η πεποίθηση πως για να αισθανθείς πληρέστερα το βαθύτερο νόημα της ζωής και να ερμηνεύσεις ορθότερα τον ανθρώπινο πολιτισμό πρέπει να καταγράψεις τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις που διέπουν τη βαθύτερη δομή τους. Αυτές οι αντιθέσεις και συγκρούσεις δεν ανιχνεύονται μόνον στην καθημερινότητα των ανθρώπων, αλλά και στις σημαντικότερες επιλογές τους (οικον